Οι κομμουνιστές παρτιζάνοι αν και κρέμασαν το μεγάλο τους εχθρό, το Μουσολίνι δεν κατάφεραν μετά το πόλεμο να καταλάβουν την εξουσία. Στα χρόνια που περάσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας έφθασε να γίνει το ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα της Δυτικής Ευρώπης μέχρι την επόχη του <<ιστορικού συμβιβασμού>> όπου συνεργάστηκε με την ιταλική Δεξιά και την αστική τάξη. Παράλληλα από το ’60 και μετά άρχισαν να γιγαντώνονται οι εργατικοί και φοιτητικοί αγώνες με την Αντικαπιταλιστική Αριστερά να πρωταγωνιστεί. Έτσι την επόμενη δεκαετία δημιουργείται ένα πολύ μαζικό Αυτόνομο και Ριζοσπαστικό κίνημα με ένα σκέλος τoυ να έχει οπλιστεί. Από εκεί ξεπηδάν και οι αντάρτες πόλης που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την εξουσία. Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά εκείνης της περιόδου υπήρξε επαναστατική. Η αποτυχία της τότε να κερδίσει τον αγώνα ενάντια στο κράτος και το καπιταλισμό την κατέστησαν σήμερα στην Ιταλία πλέον ανίσχυρη. Μελετώντας το ιταλικό κίνημα θα δούμε κατά πόσο και εδώ στην Ελλάδα η εξωκοινωβουλετική Αριστερά μπορεί να ξεφύγει από την λαίλαπα του ρεφορμισμού (ΣΥΡΙΖΑ) και να βγεί μπροστά συμπράτοντας με τον αντιεξουσιαστικό χώρο σε μια πιο μαχητική πορεία.
Κατηγορίες