Με αφορμή το θάνατο του 15χρονου Μπερκίν Ελβάν στη Τουρκία από χτύπημα δακρυγόνου στο κεφάλι ( μένοντας σε κώμα για 269 μέρες) και επειδή η εξουσία σκοτώνει σ’ όλους τους τόπους αυτής της γης, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε πάλι ότι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη, είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία.
Σιδέρης Ισιδωρόπουλος, Ιάκωβος Κουμής, Σταματίνα Κανελλοπούλου, Μιχάλης Καλτεζάς, Νίκος Τεμπονέρας, Μάρκο Μπουλάτοβιτς, Αλέξης Γρηγορόπουλος, Κατερίνα Γκουλιώνη, Λάμπρος Φούντας, Δημήτρης Χριστούλας, Σαχζάτ Λουκμάν, Παύλος Φύσσας, Φαρμακονήσι.
Το κράτος της αστικής δημ(ι)οκρατίας έχοντας εδραιώσει την κυριαρχία του στα χρόνια της μεταπολίτευσης σε συνεργασία με τους παρακρατικούς τραμπούκους συνεχίζει να δολοφονεί ακόμη και σήμερα.
Τελευταία περίπτωση από τα εγκλήματά τους, η τραγωδία στο Φαρμακονήσι όπου 12 μετανάστες γυναίκες και παιδιά πνίγηκαν από τα καθάρματα του Λιμενικού Σώματος σε μια προσπάθεια να τους εμποδίσουν να εισέλθουν στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αδιαφορεί και τα κροκοδείλια δάκρυα περισσεύουν από τους ρουφιάνους των ΜΜΕ όπως στην περίπτωση της μικρής Σάρας, που έχασε τη ζωή της από αναθυμιάσεις αυτοσχέδιου μαγκαλιού επειδή στο σπίτι, τους είχαν κόψει το ρεύμα .
Ο κατάλογος των νεκρών είναι μακρύς όλα αυτά τα χρόνια. Από επαναστάτες αγωνιστές , μετανάστες, νεολαίους, μέχρι τις αυτοκτονίες ανθρώπων που η απελπισία, απόρροια της οικονομικής κρίσης και της χρεοκοπίας, τους ώθησε σ’ αυτό το τελευταίο βήμα.
Κι ενώ η εξαθλίωση και η φτώχεια μεγαλώνουν, το σύστημα υγείας καταρρέει και η ανεργία αναδεικνύεται σε μείζον πρόβλημα της κοινωνίας, oι πολιτικοί, πειθήνια όργανα του μεγάλου κεφαλαίου μας παραμυθιάζουν τόσο καιρό με το πρωτογενές πλεόνασμα λες και εμείς θα δούμε κάνα φράγκο στην τσέπη μας.
Ψέματα, κοροϊδία και θάνατο είναι αυτά που μας προσφέρει απλόχερα αυτό το σύστημα. Και για τους υπερασπιστές του <<καταδικάζω την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται >> ένα έχουμε να τους πούμε. Η φτώχια είναι η χειρότερη μορφή βίας(Mahatma Gandhi).Και φυσικά αυτή τη βία όχι μόνο δεν την καταδικάζουν αλλά προσπαθούν με κάθε μέσο να μας την επιβάλλουν.
Από την άλλη μην ξεχνάμε την συνεργασία των μπάτσων – φασιστών για να χτυπηθούν ο αδύναμος κρίκος της κοινωνίας που είναι οι μετανάστες, το εργατικό κίνημα, η κάθε διαφορετικότητα όπως οι ομοφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ ως το ριζοσπαστικό κίνημα με τις δομές του. Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου ήταν και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Όσο όμως κι αν προσπαθούν να σπείρουν τον θάνατο, να κλείσουν τα στόματα μας και να υποτάξουν τα πιο ανήσυχα πνεύματα, δεν θα τα καταφέρουν.Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς και συνεχίζουμε δίχως να φοβόμαστε τίποτα. Και να γνωρίζουν ότι θα ‘μαστε καθημερινά στους δρόμους, θα αγωνιζόμαστε σε ανοιχτή σύγκρουση με κράτος και κεφάλαιο για να προετοιμάσουμε το έδαφος για την
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!